Ben ana rahminde hayat, biraz kemik, biraz et.
Ben başı bilinmeyen zaman içinde, ölümsüz ruhunu özleyen ceset.

Ben kumsalların billur tanelerinde, ayak altında duran kaya gibiyim.
Her şeyi içime atarken bile, kabına sığmayan maya gibiyim.

Ben, zifiri karanlıkta ateş böceği, ben, zıpkınlanmış bir yunus.
Ben en büyük ressamın milyonluk tablosuna, dönüpte bakmayan gururlu tavus.

Muhteşem barajların kalın duvarlarında, deliği törpüleyen bir sızıntıyım.
Eşsiz minarelerin ince sütunlarında, boş mescidi seyreden bir üzüntüyüm.

Ben, şeytana meydan okuyan, besmelenin bir hecesiyim.
Kâinatı ilmek ilmek dokuyan, Yaratanın sonsuz bilmecesiyim.

Tarlalarda çıplak bir ayak, topuklarda nasır gibiyim.
Ben zâlime atılan dayak, mazluma yetişen hızır gibiyim.

Ben, damarda pıhtılaşan kan; kış boyunca solmayan çiçek.
Ben dudaklardan düşmeyen duâ, mahşere dek coşkuyla söylenecek.

Ve ben, aç tavuğun düşünde darı, çuvalda saklanan mızrak gibiyim.
Toprakla yoğrulup toprağa giden, fâni bir bedenin geçici sahibiyim.
Gönderen:Zeynep Topçu