biz ayrılmaz 4 lü olarak ben huzeyfe irfan özgür ufuk kafaya taktık erikler yeni yeni oluyodu tamm böle yeme zamanı tatlımı tatlı büyükmü büyük erikler vardı o erikler bizim köyde yakup amca diye birinindi biz de osıralar 9 10 yaşlarındayız daldık ağaca irfanla ben aşağıda özgürle ufuk ağaçta nese bir ses gelio laynnnnn ne oluo laynn die bide bakarsın bizim köylü hocaların hasan denilen biri biz kaçtık özgür ufuk ağaçtan atladı kaçtı ttabi biz irfanla sevinıoz oh be erikleri aldık diye biz köyün meydanında beklerken ufukla özgür geldi sonunda erikleri varin dedik biz onlarda korkudan erik topladıkları poşeti ağaçta asılı bırakıp korkudan kaçmışlar malesef yani erik yiyemedik yalandan riske girdik ama bir şey varki anılarımız azgınlıklarımız bizi birbirimize bağlayıp unutulmayacak bir şeylar kattık hayatımıza pişmanmısınız diye soracak olursanız bi konuda pişmanım oda keşke izin alsaydık diom izin almadık girdik ama olsun yinede hiç yoktan çocukluğumuzu yaşadık herkeze slm ben böle azgınlıklarımızı yazsam buraya millte okumaktan bıkar internek pc almaz kesin yani herkes kib by