İKİ DEMET

Hüzündür sevdamın adı, sevdamdır hayatımın tadı.

Hüznümdür beni yaşatan, sevdamdır ayakta tutan.
Sorsam kimselere hayat nedir? Kimisi der zevk u sefa; kimisi der acz i cefa. Sorsanız bana hayat nedir? Hayat hüzünden ibarettir.
Sefa da onda, cefa da.

Hüzündür, zevki de aczi de içinde saklayan;işte budur beni hayata bağlayan…

Dedim ya sevdamdır hayatımın tadı diye,

Yaratan sevdayla yaratmış, Peygamber sevdayla gelmiş, Kitap sevdayla inmiş.

Sevdayla yoğurulmuş kalpler, sevda demiş son peygamber.

Hüzünle gelmiş, sevdasını anlatmış ve hüzünle gitmiş asıl Sahibine…

Hüzünle arayın sevdayı, sevdanızla yaşayın hüznün tadını.

İki demet sunuyorum size ab-ı hayat gibi,

Biri damarlarınızdaki kan olsun, diğeri varlığınızın zerreleri;

SEVDA ve HÜZÜN’dür isimleri, tıpkı içimde var oldukları gibi…

ARİF BENGÜ

NOT: 29.02.2008 tarihinde yazdığım bir yazımı sizlerle paylaşmak istedim. Sevgilerle…